Als de wens tot een thuisbevalling verandert in een medische inleiding
Rianne (24 jaar) is partner van Patrick en moeder van Fay (20-02-2020). Zij vertelt over haar bevallingservaring.
Ik wilde heel graag thuis bevallen, maar omdat mijn bloeddruk de laatste 2 weken van mijn zwangerschap heel hoog was moest ik in het ziekenhuis bevallen. Daar had ik het moeilijk mee, maar uiteindelijk ben ik blij dat ik in het ziekenhuis ben bevallen.
De laatste week voor de bevalling moest ik regelmatig bloeddruk laten meten en ben ik een paar keer opgenomen geweest. Een middag opname en een nacht. Ik had allemaal klachten die op zwangerschapsvergiftiging duiden. Telkens moest ik bloedprikken en werd er urine nagekeken, echter kwam daar niks uit. Na de nacht opname kreeg ik Temazepam mee om een nacht door te slapen. Toen ik wakker werd voelde ik me raar en we belde de verloskundige, daar gingen we weer naar het ziekenhuis en moest ik weer een nacht blijven. De volgende ochtend hadden we overleg met de arts. Op 19 februari werd ik ingeleid met een ballonnetje, om 20.00 uur in de avond.
Ik deed geen oog dicht op zaal. Ik dacht maar aan 1 ding: de bevalling is in gang gezet. De volgende ochtend rond 10.00 uur kwam Patrick. Ik wilde douchen dus hij wilde mij daarin ondersteunen. Net op het moment dat ik de kraan wilde opendraaien braken mijn vliezen spontaan. Dat was het moment dat ik besefte dat het eindelijk begonnen was.
Ik kreeg meteen een heftige weeënstorm. Ik bleef op het toilet zitten, want het vruchtwater bleef maar stromen. Rond 12.00 uur kwamen we op de verloskamers en had ik 2 centimeter ontsluiting. De weeën waren heftig, maar ik kon ze goed weg puffen. Om 14.00 uur kwamen ze weer voelen en zat ik op 4cm en de gynaecoloog zei dat het heel goed ging. Toen wist ik niet meer waar ik het zoeken moest en ik kon niet meer ontspannen. De verpleegkundige belde en de gynaecoloog kwam weer voelen en toen zat ik op 9cm. In 20 minuten ging ik dus van 4cm naar 9cm!
Ik kon het niet meer weg puffen en mocht gaan persen, voor mijn gevoel duurde dat heel lang, maar na 40 minuten was daar onze lieve Fay! Een mooi meisje van 48 cm en 3015 gram geboren om 14:59. Patrick heeft mij zo goed gesteund tijdens de bevalling! Ook het ziekenhuispersoneel hebben mij door de bevalling getrokken!
Fay en ik moesten een nachtje blijven door mijn hoge bloeddruk en Fay haar bloedsuiker was te laag. De nacht kwamen we goed door samen, helaas kreeg ik in de ochtend eclampsie. Dat was schrikken en heftig, maar na 4 dagen mochten we naar huis! Fay heeft het al die tijd heel goed gedaan en na een aantal weken voelde ik mij weer mezelf.
Wij kregen na de bevalling hele goede begeleiding vanuit de verloskundige praktijk en onze kraamverzorgster is echt onze engel geweest in de kraamweek!
