Over “no matter what” thuis willen bevallen en een moeizaam herstel
Sarah (27 jaar), is partner van Arjan en werkzaam in de ouderenzorg. Zij schrijft in deze blog over de bevalervaring bij haar eerste kindje; zoon Jack
De dag dat we zeker wisten dat er een hartje klopte was ook de dag dat we mijn oma hadden begraven. Ze was oud en op dus het was goed zo. Maar het was wel een dubbel gevoel om zo blij te zijn op toch zo een treurige dag.
De zwangerschap verliep op zich prima. Mijn omgeving had vooral last van mijn stemmingswisselingen de eerste 12 weken. Rond de 23 weken voelde ik me heel neerslachtig en moe. Ik maakte me zorgen dat er misschien iets met de baby zou zijn of dat ik een burn out zou hebben (dit heb ik in het verleden meegemaakt en heb mezelf beloofd me nooit meer zo te willen voelen!) De verloskundige besloot bloed te prikken en kwamen er al snel achter dat ik vitamine B12 tekort kwam. Door dagelijks een tabletje te nemen zou het langzaam beter met me gaan en dat gebeurde ook gelukkig!
Tegen het einde van mijn zwangerschap was mijn buik zo zwaar en hij stond zo strak dat ik het zat raakte. Ik had last van maagzuur, kon niet liggen in bed en heb nachten rechtop geslapen. Ik wilde het liefst ook niets meer eten. De uitgerekende datum was 13 januari en die datum verstreek… Je gaat voor controle naar de verloskundige en ik had al gehoord over ‘strippen’. “Dat wil ik!” zei ik al direct. Verloskundige Lizzy heeft me die week uiteindelijk voor de 1ste keer gestript. Het leek te gaan rommelen en ik had af en toe harde buiken en rare pijnen die dan weer weggingen. Dus ik dacht; nu gaat het gebeuren! Maar het stopte weer helaas…
De 2e keer strippen had ik betere hoop, alleen toen gebeurde er helemaal niets! Ik had uiteindelijk opnieuw een afspraak op maandag 20 januari. Ze zei dat als er woensdag nog niets zou gebeuren ik naar het ziekenhuis moest om daar een controle te doen en eventueel een verder plan te maken. Dit zag ik in totaal niet zitten. Ik wilde absoluut thuis bevallen, no matter what! De verloskundige heeft me nogmaals gestript en deze keer voelde gelijk anders. Ik had echt pijn van het strippen en ging al naar huis dat ik dacht; nu gaat het echt gebeuren.
Die nacht gingen we rond 23 uur naar bed en om 1 uur werd ik wakker. Dit voelde zo anders dan die pijnen die ik de hele week al had gevoeld. Ik dacht alleen maar: dit moet het zijn, het is begonnen!! Tussendoor probeerde ik af en toe te slapen en om 5 uur werd mijn man wakker van mij. Ik had een weeëntimer app waar ik bijhield wanneer er een wee kwam en wanneer die weer afzakte. Arjan nam het bijhouden hiervan van me over. Rond 7uur zei hij: “ik ga de verloskundige bellen”. Joanna zei: “bel over 1,5uur maar terug”. De weeën waren kennelijk nog niet sterk genoeg. Ik ben gaan douchen maar doordat ik rug en buik weeën had was dit niet fijn. Arjan heeft de verloskundige rond half 9 weer gebeld en toen zei ze: “ik kom eraan!”
Toen ze er was ging ze voelen naar de ontsluiting, en ja hoor 7cm yes! Al die weeën weg puffen was niets voor niets geweest. Ze heeft tijdens het voelen ook mijn vliezen gebroken. Dit was heel pijnlijk omdat ze dit met haar hand deed. Mijn vliezen kwamen namelijk door mijn baarmoedermond naar buiten. Dit gaf heel veel druk en pijn. Het gaf inderdaad gelijk verlichting. Ik had haar per ongeluk geknepen in haar arm toen ze dat deed. Dit is uiteindelijk een blauwe plek geworden. Risico van het vak zeg ik dan maar haha!
De kraamzorg was ook gearriveerd en zij gingen allemaal beneden koffie drinken. Laat mij maar even met rust, dacht ik. Na nog geen 10minuten kreeg ik het gevoel dat ik wilde persen. Maar was zo bang, want met met 7cm kan/mag je echt niet gaan persen… Ik schreeuw om hulp en Arjan haalt de verloskundige beneden op. Ze voelt en ja hoor: 10cm! Wow dat ging snel! Ik nam een houding aan tussen de vlotte weeën door. Voor mijn gevoel duurde het uren voordat ik goed lag. Mijn hele lijf was aan het bibberen en aan het shaken van kou en warmte, alles door elkaar.
Tijdens het persen moest ik mijn benen open laten vallen. Alleen dit kon ik helemaal niet. Dit had dus al met mijn bekken te maken. Achteraf had ik ook een paar keer op mijn ogen geperst en zat daar een bloeduitstorting! Gelukkig niet zichtbaar. Jack werd geboren met een knip. Ook dit wilde ik perse niet maar de doorgewinterde Joanna, met 30 jaar ervaring, zei: “Sarah, het MOET anders scheur je uit!” Deed het pijn… Tuurlijk deed het pijn maar een goeie wee, de knip en hup Arjan had Jack opgevangen (dit was onze wens). En daar lag Jack op m’n borst. Het ging veelte snel maar eindelijk daar was mijn kleine moppie!
Ik vond mijn bevalling een goed ervaring. Op de knip na, is het fijn verlopen. Ik ben heel blij dat ik tijdens mijn bevalling thuis kon blijven!
Na de bevalling had ik wel complicaties. Zo zat er een hechting om een zenuw, wat veel pijn gaf. Ik kwam op bed te liggen waardoor ik steeds probeerde om die bil te ontlasten en nam ik geen goede houding aan in bed. Toen alle hechtingen eruit waren gaf dat verlichting, maar ik kon toen niet goed lopen. Ook had ik 3 weken na mijn bevalling een baarmoederverzakking stadium 3. Ik ben naar de bekkenbodemfysio gegaan en zij heeft mijn bekkenstand goed gezet en bekkenoefeningen gegeven, waarmee ik ben gaan trainen. Bekken en bekkenbodem wordt overigens vaak verward met elkaar! Uiteindelijk met de tijd ging mijn baarmoeder gelukkig weer terug op zijn plek. En ben ik gaan sporten onder begeleiding van een fysiotherapeut, gericht op bekkenproblematiek na de bevalling Dit begon pas 3 maanden na de bevalling. En natuurlijk deed en doe ik elke dag bekkenbodemoefeningen. Het sporten onder begeleiding was eerst 1 op 1 rustig aan en na 7 afspraken kon ik meedoen met de Mamafit! Dit heb ik nog 12 weken gevolgd, wat mij veel sterker heeft gemaakt. Echter 10 maanden na de bevalling kreeg ik last van een blaasverzakking. Het voelde alsof er ‘daar’ een tennisbal uit moest. Heel pijnlijk! Door de enorme druk is er uiteindelijk een bloedvat gesprongen. Ik heb nu een blaasverzakking over gehouden stadium 1/2 wat niet meer over gaat. Aan mij is het nu om voldoende mijn buik te laten ontspannen, bekkenbodemoefeningen te blijven doen en inspanningen genoeg afwisselen met ontspanning. En gelukkig in tegenstelling dat het met mij niet altijd goed ging, ging het met Jack super al deze tijd!
Groetjes Sarah, Mama van Jack!
Disclaimer door Van Wens tot Baby: Het is heel erg belangrijk tijd en aandacht te hebben voor je herstel na de bevalling. Ook wanneer je je (snel) weer topfit voelt. Een zwangerschap is een enorme belasting voor bijvoorbeeld het bekken en de bekkenbodem. Als je deze onvoldoende tijd en aandacht geeft om te herstellen, kun je hier (blijvend) last van krijgen. Niet altijd meteen na de bevalling, soms pas bij een volgende zwangerschap of nog veel later. En ook bij voldoende tijd en aandacht voor herstel, bestaat er een kleine kans dat er blijvende klachten ontstaan (dit is dus niet altijd te voorkomen).
Ik pleit ervoor dat alle vrouwen in Nederland na hun bevalling een controle bij een bekkenbodemspecialist krijgen, als basiszorg. Maar dat is helaas nog niet het geval. Wil je jezelf en je lijf een plezier doen? Regel dan zelf een controle bij een bekkenbodemspecialist voor je weer start met werken/sporten. Zodat je zeker weet dat je de goede adviezen krijgt en de kans op (blijvende) schade aan je bekkenbodem beperkt blijft. Sport je in een sportschool of met een personal trainer? Zorg dat je begeleidt wordt door iemand met verstand van herstel en belasting na de zwangerschap. Dit is echt een apart specialisme en geen basiskennis!
Wil je meer informatie over de bekkenbodem na een bevalling? De Nederlandse Vereniging voor bekkenfysiotherapie heeft hier een fijne website over gemaakt, waarin je per aantal dagen/weken/maanden na de bevalling kunt zien wat je bekkenbodem ‘aan kan’. Zo weet je precies wat je beter niet kunt doen en ook wat juist wel verstandig is.
Er is ook een pagina waar je kunt lezen hoe je je bekkenbodemspieren kunt voelen en trainen. Ook wordt er uitgelegd wanneer je weer buikspieroefeningen kunt doen en welke oefeningen dan verstandig zijn.
https://www.bekkenfysiotherapie.nl/klachten-na-je-bevalling/bekkenbodem-en- buikspieroefeningen/